مقایسه تأثیر سطوح مختلف قابلیت شناخت و ارزیابی اجرا بر تنبلی اجتماعی در دو امدادی در بین دانشجویان دختر غیر ورزشکار

هدف از انجام این تحقیق مقایسه تأثیر سطوح مختلف قابلیت ارزیابی اجرا بر تنبلی اجتماعی در دو امدادی در بین دانشجویان دختر غیر ورزشکار دانشگاه شهید باهنر کرمان بود. بدین منظور 54 نفر از دانشجویان داوطلب با دامنه سنی 25-19 سال در این تحقیق انتخاب شدند. شرکت کنندگان سه روز قبل از انجام تحقیق با تکلیف دو امدادی آشنا شدند و بلافاصله پرسشنامه انگیزش درونی ریان (2001) را تکمیل کردند. بر اساس نتایج حاصله ، آزمودنی ها به سه گروه 18 نفری همگن از لحاظ انگیزش درونی تقسیم شدند. گروه اول تحت شرایط قابلیت شناخت و ارزیابی پایین از اجرا، گروه دوم در شرایط قابلیت شناخت و ارزیابی بالا از اجرا و گروه سوم در شرایط قابلیت شناخت و ارزیابی پایین از اجرا و همراه با ارائه معیار اجتماعی تکلیف را اجرا کردند.تحقیق در سه روز متوالی انجام شد و هرگروه به طور تصادفی به سه تیم شش نفره تقسیم شدند و سه تیم هر گروه در یک روز تکلیف دوی امدادی به مسافت 180 متر را سه مرتبه انجام دادند. قبل از انجام تکلیف، اعضای هر گروه درسه تلاش ، مسافت 30 متری را به صورت انفرادی دویدند و میانگین سه تلاش آن ها به عنوان رکورد انفرادی خارج از گروه به ثبت رسید. برای همه گروه ها، رکورد کل گروه بر حسب ثانیه بلند اعلام شد و به ثبت رسید. علاوه بر این برای گروه دوم رکورد هر فرد در تیم و برای گروه سوم رکورد کل دو گروه دیگر جهت مقایسه عملکرد گروه با آن ها نیز اعلام شد. از فرمول شاخص تنبلی اجتماعی جهت بررسی بروز یا عدم بروز تنبلی اجتماعی درگروه ، از آزمون t همبسته جهت مقایسه اجرای انفرادی در خارج و داخل گروه و از آزمون anova یک طرفه جهت مقایسه اجراهای سه گروه استفاده شد. محل اختلاف میانگین ها با آزمون تعقیبی توکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده در سطح معنی داری05 /0≥p مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج حاکی ازکاهش معنادار اجرای انفرادی درگروه نسبت به اجرای فردی در خارج از گروه درگروه اول بودکه نشان دهنده بروز تنبلی اجتماعی است. نتایج افزایش معنادارعملکرد درگروه نسبت به اجرای انفرادی خارج از گروه را درگروه دوم نشان می­دهد، این بدان معنی است که تنبلی اجتماعی در گروه بروز نکرده است. بین اجرای انفرادی خارج و داخل گروه در گروه سوم تفاوت معنی دار وجود نداشت. بین میانگین اجرای سه گروه تفاوت معنی دار وجود داشت؛ به طوری که گروه قابلیت شناخت پایین از اجرا دارای میانگین بیشتری نسبت به دو گروه دیگر بود که این تفاوت معنی دار بود.بین اجرای گروه دوم و سوم تفاوت معنادار نبود.